Η προσωποκεντρική προσέγγιση με κύριο ιδρυτή της τον Carl Rogers, είναι μια προσέγγιση ανθρωποκεντρική, η οποία εστιάζει στην ποιότητα της θεραπευτικής σχέσης ως καθοριστικό παράγοντα που οδηγεί στην θεραπευτική αλλαγή. Η σχέση θεραπευτή και θεραπευόμενου διακατέχεται από ενσυναίσθηση, άνευ όρων αποδοχή και αυθεντικότητα (Rogers, 1957, 1959). Στην προσωποκεντρική προσέγγιση ο θεραπευτής κοιτά πίσω από το “σύμπτωμα”, πίσω από ταμπέλες και τις διαγνώσεις.

Αντιμετωπίζεται κάθε άνθρωπος ως μοναδικός και ως τέτοιο αντιλαμβάνεται και το πρόβλημα που αντιμετωπίζει. Ο προσωποκεντρικός θεραπευτής δεν σε βλέπει σαν “μη φυσιολογικό”, ως “αδύναμο ή προβληματικό” αλλά ως έναν άνθρωπο που χρειάζεται φροντίδα και στήριξη (Joseph St. & Worsley R., 2005). Ο θεραπευτής στέκεται όχι σαν ειδικός ή αυθεντία αλλά ως συνοδοιπόρος στο ιδιαίτερο μονοπάτι της εξερεύνησης της ζωής σου. Δεν σου ζητά να αλλάξεις αλλά στέκεται δίπλα σου και αντέχει το πόνο και την δυσκολία σου μέχρι ο ίδιος να αισθανθείς αρκετά ασφαλής και έτοιμος να κάνεις το επόμενο βήμα, χωρίς να σε πιέσει ή να σε ωθήσει να γίνεις κάτι που δεν είσαι ακόμα έτοιμος να υποστηρίξεις. Σε βοηθά να ξεδιπλώσεις το κουβάρι της ζωής σου πέρα από το σύμπτωμα γιατί δεν είσαι μόνο αυτό και σε συντροφεύει στα σκοτεινά και απειλητικά μονοπάτια της ψυχής σου με αντοχή, με σεβασμό και με ασφάλεια.

Η κατάθλιψη ως ένα βαθμό είναι μια απολύτως φυσιολογική αντίδραση σε συγκεκριμένα γεγονότα ή καταστάσεις ζωής. Επομένως αυτό που βοηθά είναι η αναγνώριση, η έκφραση, η συνειδητοποίηση των εμπειριών και ενσωμάτωσή τους στην εικόνα του εαυτού σου. Η εργασία του προσωποκεντρικού θεραπευτή δεν στηρίζεται σε τεχνικές και παρεμβάσεις που χρησιμοποιούνται σε “καταθλιπτικούς ανθρώπους” αλλά βασίζεται στην ιδιαίτερη και μοναδική σχέση που θα αναπτύξει μαζί σου και θα δώσει έμφαση και χώρο στο δικό σου βίωμα και στο ιδιαίτερο τρόπο που εσύ το ερμηνεύεις και το τοποθετείς μέσα σου και στην ζωής σου. Ο θεραπευτής δεν θα κλείσει και δεν θα σκάψει βιαστικά την πληγή σου αλλά θα προσπαθήσει να την ανακουφίσει μέχρι να επουλωθεί μόνη της. Ο προσωποκεντρικός θεραπευτής εμπιστεύεται βαθιά την ανάγκη σου και το δυναμικό σου που τείνει προς την πρόοδο, την αλλαγή , την αυτοπραγμάτωση ακόμα και στην δύσκολη φάση της κατάθλιψης που εσύ δεν μπορείς να εμπιστευτείς τον ίδιο σου τον εαυτό.

Βιβλιογραφία

  • Rogers, C.R (1959). A theory of therapy, personality, ans interpersonal relationships, as developed in the client-centered framework. Psychology: A study of a science, 3, 184-256
  • Rogers,C.R. (1957). The necessary and sufficient conditions of therapeutic personality change. Journal of consulting psychology, 21(2), 95-103.
  • Joseph St. & Worsley R. (eds) (2005). Psychopathology and the Person-Centered Approach: Building bridges between disciplines. From the book Person-Centered Psychopathology. A positive psychopathology of mental health, UK:PCCS BOOKS

 

Δέδε Μαίρη, Κλινική ψυχολόγος ΒSc/ ΜΑ, Ψυχοθεραπεύτρια