Όταν χάνει κανείς κάποιον αγαπημένο, το πένθος είναι ιδιαιτέρως έντονο. Παρά το γεγονός ότι η απώλεια είναι αναμενόμενη κατάσταση στην πορεία της ζωής, εξακολουθεί να δημιουργεί έντονα συναισθήματα και σύγχυση που οδηγούν σε παρατεταμένες περιόδους θλίψης.
.
Ο ψυχικός πόνος που προκαλεί το πένθος εξελίσσεται σε φάσεις που είναι γνωστές ως «Τα πέντε στάδια του πένθους»:
- Άρνηση: «Αποκλείεται, δεν μπορεί να συμβαίνει σε εμένα!». Πρόκειται για μία φάση άρνησης της της πραγματικότητας και απομόνωσης.
- Θυμός: «Είναι άδικο, γιατί σε εμένα;». Σε αυτό το στάδιο κάνει την εμφάνισή του ο έντονος ψυχικός πόνος, που όμως δεν είναι εύκολο να γίνει αποδεκτός και κατανοητός.
- Διαπραγμάτευση: «Αν είχα κάνει κάτι, ίσως να μην είχε συμβεί το κακό!». Το άτομο που πενθεί αναρωτιέται τι θα μπορούσε να είχε κάνει για να αποτρέψει την απώλεια του αγαπημένου του.
- Κατάθλιψη: «Είμαι τόσο λυπημένος, γιατί να προσπαθήσω να κάνω οτιδήποτε;». Το άτομο που πενθεί αρχίζει και συνειδητοποιεί σοβαρά την απώλεια, έρχεται σε επαφή με τα συναισθήματα της θλίψης, του πόνου, της στενοχώριας.
- Αποδοχή: «Πονάει, αλλά η ζωή συνεχίζεται.». Το άτομο που πενθεί αντιλαμβάνεται ότι δεν μπορεί να αλλάξει τίποτα, δεν μπορεί να κάνει κάτι διαφορετικό για να αποτρέψει την κατάσταση, παρά μόνο να διατηρήσει τη μνήμη του εκλιπόντος.
.
Μπορεί να χρειαστούν μερικοί μήνες ή και χρόνια ώστε να συμβιβαστεί κάποιος με μια απώλεια. Ακόμη, δεν υπάρχει «φυσιολογική» χρονική στιγμή για να πενθήσει κάποιος, ούτε και γραμμική σειρά από την οποία θα διέλθει από τα στάδια του πένθους. Τα άτομα που βιώνουν πολύ έντονο ή περιπεπλεγμένο πένθος θα ήταν ωφέλιμο να απευθυνθούν σε κάποιον ειδικό ψυχικής υγείας.
.
